MBAKAR SARUNGE TANGGANE (Sebuah skenario drama)


Ini adalah skenario drama yang dipentaskan saat aku kelas XII SMA bersama teamku untuk melengkapi tugas Bahasa Jawa. Drama berlangsung seru dengan tampilnya gaya kocak Izzul (Akhmad Iskandar Zulkarnaen) yang berperan sebagai orang gila. Check this out!


A.    Tokoh ing carios
Wong edan            : Akhmad Iskandar Zulkarnaen
Pak Kasro             : Yusro Adi Aji Apriliyanto
Bu Kasro               : Ahdiyatul Muamaliyah
Pak Mahli              : Mohammad Ilham
Bu Mahli               : Alifia Nidya Hapsari
Ningsih                  : Feny Puspitaningsih
Tukang Sayur        : Angga Abqori Bachrian

B.     Carios
Babak 1
Ing sawijining dina, ana wong edan lagi mlaku-mlaku ing Desa Remuk-Ancur. Wong edan iku weruh sarung apik lagi dijemur ing pemehan plataran umah Pak Mahli.
Wong edan            : (Nggremeng) ” X@Z, mCΔT, v = λ.f, W = m.a ...”
”Ih! Ana sarung apik! Dienggo ah!”
(Mlebu plataran umah Pak Mahli banjur njupuk sarunge)
Tukang Sayur        : (Weruh wong edan nyolong sarung)
”Heh wong edan! Lagi apa koen?”
Wong edan            : (Mlayu banter)
”Wha... Suuu giri giri...” (Nggremeng ora nggenah)
Tukang Sayur        : (Ngejar sedhela banjur balik maning theng grobak sayure)
”Dasar wong edan!”

Babak 2
Wong edan            :  (Ngos-ngosan amarga mlayu banter)
(Manjing plataran umah Pak Mahli)
Bu Kasro               :  (Wedhi weruh wong edan manjing plataran umah)
”Pak! Pak! Wonten tiyang mboten waras mlebet plataran griya! Pak!”
Pak Kasro              : (Nggawa sapu kanggo senjata)
”Ngendi!? Ngendi!?”
Bu Kasro               : ”Ngono, lagi glelengan ... ” (Nunjuk wong edan sing lagi glelengan)
Pak Kasro              : (Menyang plataran umah) ”Lunga koen! Lunga!”
Wong edan            : (Kaget) ”Wha ... E = mc2, W = Q2 – Q1, ... ”
(Mlayu banter ninggalna sarunge)
Pak Kasro              : ”Dasar wong edan! Tapi hebat ya, ngerti rumus fisika, ck ck ...” (Weruh sarung nggletak theng plataran umahe) ”Lha kiye sarunge ketinggaalan, dibuwang bae wis ... ”
(Njupuk sarunge banjur dibucal theng blumbang)
Bu Kasro               : ”Piye pak? Mpun lunga?”
Pak Kasro              : ”Wis Bu, pager ya wis dikunci, Ibu ra sah watir.”

Babak 3
Sorene.......
Bu Kasro               : ”Sih, Ningsih, latare disapu kana! Aja nonto film bae!”
Ningsih                  : ”Lah, Ibu. Nembe asik niki. Filme kan dereng bubar”
Bu Kasro               : ”Kowe cah prawan nonton kimos bae, nyapu mana! Aja lali runtahe diobong!”
Ningsih                  : ”Nggih, Bu”
Ningsih banjur nyapu lan ngobong runtah.

Ningsih                  : (Nyapu karo nggremeng) ”Lah, ibu lagi asik nonton malah diprentah nyapu.”
                                ”Lho, iki sarunge sapa? Kok isih apik dibuwang ning kene? Lha tak bakar bae wis.”



Babak 4
Pak Mahli              : ”Bu, ibu sarungku ngendi?” (Nggoleki sarung)
Bu Mahli               : ”Lha, teng jemuran sih, Pak”
Pak Mahli              : ”Ora ana, mau wis tak tiliki”
Bu Mahli               : ”Ya, mbuh ta, Pak. Wong mau wis tak kumbahi, terus tak jemur ning kana.”
Pak Mahli              : ”Lah, sarung anyar, apik, adem, larang, ko diilang-ilangke”
Bu mahli                : ”Ko dadi nyalahke aku ta, Pak. Aku ya ora ngerti. Terserah njenengan bae lah!”(Lunga saka Pak Mahli)
Pak Mahli              : (Nggremeng) ”Lah, sarungku sing anyar, apik, alus, bermerek, impor, ilang ning ngendi sih?”

Babak 5
Esuk umun-umun Pak Mahli lan Bu Mahli ribut maneh masalah sarung.
Pak Mahli              : ”Lah akhire sholat subuh dadi ora nganggo sarung anyar! Pan pamer koh! Ibu sih ngilangke sarungku”
Bu Mahli               : ”Ee.. Bapak ngajak ribut maneh?! Wis ilang ya sing ikhlas oo.. Aja nggrutu bae. Mangke cepet tuwa.”
Pak Mahli              : ”Ee.. ibu malah ndongakake Bapak ya…”
Bu Mahli               : “Terserah lah. Ibu bade tumbas sayur” (Metu karo nggrutu)

Tukang Sayur        : “Yur, sayur… yur, Sayur….”
Bu Mahli               : “Pak tumbas pak!”
Tukang Sayur        : ”Monggo bu...”
Bu Mahli               : (Nggremeng) ”Lah, si bapak ngejak ribut terus awit bengi! Ngejak cerai apa ya!?”
Tukang Sayur        : ”Kenangapa sih bu? Urip digawe susah temen...”
Bu Mahli               : ”Kuwe si bapak ngejak ribut terus awit bengi. Aku sampe emosi.”
Tukang Sayur        : ”Emang gara-gara apa, Bu?”
Bu Mahli               : ”Kae! Gara-gara sarung anyare ilang! Wong wis tak kumbahi terus tak jemur kok ilang.”
Tukang Sayur        : ”Oh, sarung sing dijemur ing plataran umah? Perasaan dicolong wong edan wingi, Bu”
Bu Mahli               : ”Hah, dicolang wong edan? Temenan!?”
Tukang sayur         : ”Temenan, Bu. Yakin, sung!”
Bu Mahli               : ”Lah.. terus lunga neng ngendi wong edane? Angel maning.”
Bu Kasro               : (Arep tuku sayur) ”Lagi ribut apa sih, rame temen!?”
Tukang sayur         : ”Kiye, Bu wingi sarunge Pak Mahli dicolong wong edan”
Bu Kasro               : ”Owh, wong edan kae? Sing bisa rumus fisika?”
Tukang Sayur        : ”Iya, Bu”
Bu Kasro               : ”Owh, wingi glelengan ning plataran omahku terus diusir bapak”
Bu Mahli               : ”Terus nggawa sarung boten, Bu?”
Bu Kasro               : ”Boten ngertos bu. Taken bapak mawon.“
Bu Mahli               : ”Ya wis taktimbali Bapak ndisit ya.“

Bu Mahli banjur nimbali Pak Mahli.

Babak 6
Pak Mahli, Bu Mahli, lan Bu Kasro tekan omahe Bu Kasro.
Bu Kasro               : ”Pak! Pak! Niki wonten tamu”
Pak Kasro              : ”Eee.. Pak Mahli. Monggo, Pak. Wonten napa? Kadingaren esuk umun-umun sampun tetamu?”
Pak Mahli              : ”Niki lho Pak, kula bade taken babagan sarunge kula sing ilang dicolong wong edan. Ngendikane garwane sampeyan, wingi wong edane mampir mriki. Napa bener Pak?”
Pak Kasro              : ”Oh, iya bener pak. Tapi wong edane wis tak usir”
Bu Mahli               : ”Priksa sarunge garwa kula boten, Pak?”
Pak Kasro              : ”Sarung sing kotak-kotak warna abang?”
Pak Mahli              : ”Leres, pak. Terus teng pundi sakniki?” (Wis ora sabar)
Pak Kasro              : ”Aduh... Ngapunten Pak, kula mboten ngertos niku sarunge bapak. Dados kula bucal teng blumbang“.
Pak Mahli              : “Pak Kasro pripun sih? Niku sarung larang, impor saka Arab, limited edition!!“
 Pak Kasro             : “Ngapunten sing katah pak. Kula ya boten ngertos.“
Bu Kasro               : “Mpun pak, sakniki menyang TKP mawoh. Mbok bilih taksih, ya syukur. Mangga“.

Pak Kasro, Bu Kasro, Pak Mahli, lan Bu Mahli menyang blumbang. Tapi sarunge wis ora ana.
Pak Mahli              : “Pundi sarung kula, Pak? Kok mboten wonten?”
Bu Kasro               : “Oo iya, kala wingi Ningsih nyapu teng mriki mbok bilih ngertos. Mangke kula timbali rumiyin. Sih, Ningsih mrene sadhela“
Ningsih                  : (Marani)“Wonten napa bu, enjing-enjing pun ribut?“
Bu Kasro               : “Wingi Ningsih nyapu plataran ya? Weruh sarung sing dibucal neng kene ora?“
Ningsih                  : “Oo sarung niku Bu, mpun kula bakar, Bu.“
Bu Kasro, Pak Kasro, Pak Mahli lan Bu Mahli :“Lah...“
Pak Mahli              : ”Heh, bocah! Kowen ngarti ora kuwe sarung larang, impor saka Arab, limited edition, ngarti!?”
Ningsih                  : ”Ngapunten Pak, kula mboten ngertos, kok malah ndukani kula, kula kan dikengken Ibu.”
Bu Kasro               : ”Kan Ibu cuma ngongkon nyapu lan mbakar runtah. Dudu sarung!”
Ningsih                  : ”Hla, sarunge dibucal teng ngriku, kula ngertose niku runtah.”
Tukang Sayur        : (Lagi liwat ngarep umahe Bu Kasro) ”Bu, niku bu wong edane! Bu Kasro!” (Ngejar wong edan)
Kabeh pada ngoyak wong edan mau.
Kabeh                    : (nuding wong edan) ”Dasar wong edan gawe gara-gara! Nggawe desa tambah remuk ancur!”

Komentar

Postingan populer dari blog ini

Tulisan Gabut

Puisi yang kubacakan bersama Rischa Natasha pada acara silaturrahmi dengan Prodi ILPOL

Orasi W. S. Rendra